Vier eeuwen Rotterdam Waterstad

‘Vier eeuwen Rotterdam Waterstad’ schetst de geschiedenis van een eeuwenoude Rotterdamse stadskern. Al in de zestiende eeuw legde het stadsbestuur de Blaak en de Nieuwehaven aan. Niet veel later volgde een uitbreiding naar het zuidwesten, waar het Haringvliet, de Leuvehaven en de Wijn- en Scheepmakershaven werden gegraven, gevolgd door de Bierhaven en Glashaven. Het sluitstuk was in 1614 de aanleg van de Boompjes. Het gebied werd al snel aangeduid met de term Waterstad. Dit om onderscheid te maken met de Landstad, waar middeleeuwse ambachten hun domein hadden, terwijl de nieuwe Waterstad het hart vormde van een levendige handel in haring, wijn en bier.

In de twintigste eeuw verloor het gebied wat van zijn allure. Met de komst van steeds grotere stoomschepen aan de kaden en het opzichtige luchtspoor verloor Waterstad geleidelijk haar aantrekkingskracht voor bewoners. Op grond van de stille vlakte die het bombardement van 1940 had achtergelaten, groeide Waterstad opnieuw uit tot een imposant stadscentrum en geliefd woongebied.